Ja, maar dat is toch duidelijk!

In deze blog een paar levenslessen opgedaan tijdens een wargame met mijn vrienden.

Onze vriendengroep van een man of twaalf was bij elkaar gekomen om de oorlog in Noord Afrika in de Tweede Wereldoorlog na te spelen. We werden verdeeld in twee groepen. De ene groep uiteraard de Geallieerden en de andere groep de As-mogendheden. Iedere speler kreeg een rol binnen de groepen. De luchtmacht, kritische divisies en de commandant.

Toen het spel begon ontdekten de Geallieerden dat ze verrast werden met een snel bewegend en agressief opererende vijand. Ze waren er van overtuigd dat ze nummeriek en vaak ook kwalitatief voordeel hadden, maar durfden door de bravoure van de oprukkende AS-mogendheden, die hun eenheden hadden heringedeeld, toch niet tot slag over te gaan. Het ontbrak hen aan voldoende inlichtingen om een inschatting van de kracht van hun tegenstand te maken.

Resultaat was dat de AS-mogendheden de Geallieerden voor zich uitdreven en steeds meer van hun kracht ‘afsnoepten’ door steeds de achterhoede-eenheden te verslaan.

Taktiek van de Geallieerden was om de rivier de Nijl als ultieme verdedigingslinie te gebruiken.
Insteek was daarbij dat de belangrijkste doelen van de AS-mogendheden zich aan hun kant van de Nijl bevonden en dat de Noord-Afrikaanse kust niet essentieel was voor de Geallieerde plannen. Nota bene was er toch niet veel te halen (in die tijd waren de uitgebreide olievoorraden van met name Libie nog niet bekend). Ze zouden de Nijl nooit prijsgeven.

Toen de AS-mogendheden bij de Nijl aankwamen, werden ze verrast door een tegenaanval van de Geallieerden. Ze sloegen die af en begonnen hun artillerie te concentreren op de bootjes die de Nijl over zouden moeten steken voor de tegenaanvallen van de Geallieerden.

Toch bleven de tegenaanvallen komen. Er werden allerlei maatregelen genomen door de AS-mogendheden, maar de aanvallen bleven komen en werden steeds moeilijker om terug te slaan. Frustratie maakte zich meester van de commandant van de AS-mogendheden en er ontstond een heftige discussie met de spelleider over de onmogelijkheid van bootjes, die onzichtbaar waren en zo veel zwaar materieel over konden zetten. De spelleider reageerde met de woorden: “Welke bootjes, er zijn een aantal bruggen waarover de tegenaanvallen plaats vinden”.

Hierop reageerde de commandant van de AS-mogendheden als het even kan nog meer geëmotioneerd. Alsof hij die bruggen niet gezien zou hebben als hij daar aan de Nijl stond!!
“Ja, maar dat is toch duidelijk, of ze er wel zijn of niet. Dat zie ik toch!”
De spelleider reageerde ongeëmotioneerd en zei dat hem nooit gevraagd was naar bruggen door de commandant.

Het verhaal van de bruggen bij Cairo is binnen onze groep een fameus verhaal geworden.

Lessen:

• 1. Zorg dat je kritische informatie oplijnt en gestructureerd verzameld. Dat is zo belangrijk dat het zelfs wat zou mogen kosten. Als de Geallieerden eerder de kracht van de AS-mogendheden in hadden kunnen schatten, hadden ze kunnen verslaan in het veld;
• 2. Offensief handelen met een verrassende samenstelling werkt. De Geallieerden wisten niet meer wie ze tegenover zich hadden toen ze allerlei samengestelde eenheden tegenkwamen. Het kwam niet overeen met het ‘handboek’ en daardoor werden ze onzeker;
• 3. Stating the obvious! Maak precies duidelijk wat je bedoelt met bepaalde opdrachten, benoem daarbij ook voor de hand liggende zaken. Iedereen heeft een andere beleving over een anderszins eenduidige situatie, niet beter of slechter, maar anders.
  Tot vandaag toe gebruik ik in mijn beroepspraktijk de lessen die ik in dit spel geleerd heb. Het bij elkaar brengen en houden van mensen, het bereiken van een gezamenlijk beeld van optreden en het benoemen van essentiele zaken, ook al zijn die voor de hand liggend, zijn nog steeds belangrijk.
  Het spreekt voor zich dat ik de rol van de commandant van de AS-mogendheden speelde……

Eric Versleijen